رواية عشقتها منذ نعومة أظافرها كاملة (جميع فصول الرواية) بقلم مريم نصار
المحتويات
نرمين: بقلق دخلت وكانت متوتره بس فكرت أن ممكن هشام يكون تعبان. وقعدت على طرف السرير. وبتصحيه. هشام هشام.
هشام: امم. ااه. نرمين. اه نرمين.
نرمين: شافت ان هشام بيخرف. وهو نايم. لا وكمان بينادى باسمها. هشام مالك ياهشام قوم ياحبيبي حاسس بايه.
هشام: اممم نرمين تعبان نرمين اااه بحبك.
نرمين: ابتسمت. من قلبها لان هشام بيخترف باسمها وبيعترف أنه بيحبها. وهو فى اللاوعى
هشام: حبيبتي انا اسف.
نرمين: بتتاسف على ايه.
هشام: لانى متصلتش عليكي ولا كلمتك من اخر مره. بس صدقيني غصب عني.
نرمين: انا اتصلت عليك كتير. وانهردا فونك كان مقفول انا قلقت عليك. قولت ممكن يكون تعبان.
هشام: وفعلا انا تعبان. واتنهد بزعل ولف وشه بعيد.
هشام: اتحرك. تعالى نقعد فى الليفنج. علشان قعدتنا هنا مش ظريفه.
نرمين: اتكسفت. احم انا اسفه. بس انا كنت مضطره ادخل لانى سمعت صوتك بتأن.
هشام: انا الل اسف. لانى شايف الخوف في عينيكى منى. وسابها وخرج وقعد فى الليفنج.
نرمين: من جواها مبسوطه من اخلاق هشام. وانه فعلا اتغير. وراحت قعدت قدامه فى الليفنج. هشام انا مش خايفه منك.
نرمين: مالك ياهشام.
هشام: ابدا يانرمين مشاكل في الشغل واتخانقت مع بابا فى التليفون.
نرمين: ممكن تحكيلى.
هشام: بصلها بزعل. تصدقى أن بابا عندو الاملاك دى كلها. ومش موافق انى اتجوز.
نرمين: بعدم فهم. تتجوز !؟
هشام: ايوه. اتجوز.هو عيب ولا حرام. وبعدين انا وعدتك. وانتى بتاعتى ومراتى انا وبس. انتى هتبقى مليكه خاصه ل هشام توفيق المنصورى.وبس.
هشام: تخيلى. بيقولى انا هيخطبلى بنت صحبه راجل ملياردير.
نرمين: للحظه كل أحلامها ادمرت.وعيونها دمعت.
هشام: قام وقعد جمبها. ومسح دموعها. هو انا بحكيلك الل واجعنى علشان انتى تعيطى.
نرمين: كل حاجه واضحه كدا يا هشام.انت باباك راجل غنى جدا. وكمان اكيد بنت صاحبه جميله وكمان فى نفس المستوى المادى. واكيد انت مش هتخسر باباك علشانى.
نرمين: تاهت من كلامه. وشرح ليها شرح مبسط بالل بيتمناه معاه.
هشام: وفوقت من افكارى وانا مش قادر ابعد عنك. اتصلت على بابا فى الخارج. مره واتنين و٣. وفى الاخر رد عليا. وقولتله انى بحبك وعايز اتجوزك. هو رفض. وقالى فى عروسه مناسبه. وانا رفضت. وزعقلى. وانا قولتله نرمين مراتى ومحدش هيقدر يبعدها عنى.
نرمين: فاقت من أحلامها. بس يا هشام باباك راجل غنى جدا. وومكن يأذينى لمجرد أنى مش غنيه وابنه بيحبنى.
هشام: حبيبتي ابويا ميقدرش يعمل حاجه. ابويا معندوش غير هشام وبس. وانا لو صممت على حاجه. هو عارف انى هعملها.
نرمين: طيب وانت هتعمل ايه ياهشام.
هشام: هتجوزك. واحط ابويا قدام الأمر الواقع.
نرمين: تتجوزنى. هشام انت بتقول ايه وهنتجوز ازاى.
هشام: قرب منها. نرمين انا قولتلك انا تخيلتك ازاى وعايز اعيش معاكى. نرمين انا دلوقتي وانتى قاعده معايه. وقرب من ودنها وهمس. هموت عليكى وبجاهد نفسى. بس لامتى. لامتى ياحبيبتى هفضل اجاهد نفسى. وشاف نرمين بتتفس بسرعه ومغمضه عينيها. وابتسم. ورفع ايدو على خدها انا عايزك اخد نرمين حبيبتي فى حضنى.. عايز اعيش معاها.. مع نرمين وبس. ارجوكي وافقى علشان احط ابويا قدام الأمر الواقع. وقرب من خدها وبوسه رقيقه. ونرمين تاهت حرفيا من قربه ليها.
هشام: ها ياروحي. موافقه نتجوز. صدقيني مش هتندمى. خلينا نتجوز واخدك على فيلا المنصورى. ونعيش في سعاده ونملا بيتنا اطفال. وانتى وبس الل هتبقى امهم. انتى مراتى انا وبس. وخطف بوسه من بوقها.
نرمين: قلبها بيدق بسرعه واتخدرت تماما. وبتنهج.
هشام: بعد عنها. ومسك ايديها وباسها. ونرمين فتحت عينيها. ها ياروحي موافقه. ارجوكى وافقى. انا مش قادر ابعد عنك ثانيه.
نرمين: مش عارفه تتكلم. وسرحت فى كل كلام هشام.
نرمين: احم ايوه يا هشام. بس هنتجوز ازاى.
هشام: بدء يخدرها من تانى. وبعدها قالها. هنجيب ورقتين. وكل واحد يمضى عليها. ولو مش واثقه فيا ارفضى. بس اعملى حسابك انى مش هطلب منك اننا نتجوز على الورق. لاء. انتى بتعتى ومش هسيبك. بس هتعب اوى وانا بحارب ابويا لوحدى علشان اخدك فى حضنى. لكن لو وافقتى دلوقتي. واتجوزتك. ابويا هيتحط قدام الأمر الواقع. وهيخاف من الفضيحه. وهيستسلم. وافقى ياروحي. ارجوكى وافقى انا مش قادر ابعد عنك اكتر من كدا. وقرب منها وفضل يبوس في ايديها برقه وحب. ونرمين مغيبه تماما وهزت راسها بالموافقه.
هشام: ابتسم بخبث. وقام دخل الاوضه وقفل على نفسه بالمفتاح. وجاب الورقتين الل هو مجهزهم. على الامضا. وفتح باب الحمام. وقال للبنت الل مستخبيه
متابعة القراءة